Voor de vierde keer vanavond valt de stroom uit. De knipperende kerstlichtjes en de palmbomen worden zwart. De ventilator die al urenlang zijn rondjes draait aan het plafond, valt stil. Ook Elvis houdt even zijn mond. Straks, na Elvis, komt Rock Ballads 3. Die herkende ik gisteren meteen, van vroeger, in de auto van mijn vader.
Ik hoor wat doorgaat zonder stroom. Muggen, krekels, een blaffende hond. Al gauw tien blaffende honden. Mensen in de verte die Hindi praten. Ze dragen kleurrijke sari’s en hebben groene, of bruine, grote en dromerige ogen. Indringend af en toe. Wat is dat toch als deze mensen je aankijken. Ik heb het me de afgelopen dagen al vaak afgevraagd.
Die ogen.
Het duurt nu al een half uur. Zwart, krekels en kaarslicht. Ik weet nog niet of dat lang is, een half uur, ik ben er nog maar net.
Zonder stroom wordt het in elk geval niet minder warm.
Ik weet ook niet of het wachten is.
Rock Ballads 3 in de auto van mijn vader.
We draaiden hem altijd loeihard.
Nu even niet.
Kleuren hoor ik. Keuvelend in de nacht.
Avonden
die kabbelend voorbijgaan.
riekie india! leukleukleuk! meer verhalen wil ik zien, van mijn favoriete schijfwijf in mijn favoriete land!