Hij had al moeite met de tijd op gewone dagen, dus als ze dan ook nog aan de klok gingen rommelen, dan raakte hij het spoor helemaal bijster. Maar dat terzijde.
Soms keek hij in de spiegel en dan zag hij hetzelfde als de dag ervoor. Soms zag hij hetzelfde met een beetje meer kleur, soms zag hij hetzelfde met een bescheiden lach, maar over het algemeen kwam het wel overeen met wat hij de dagen ervoor ook al zag. Hij was het, aan de overkant tegen de muur.
Wel zo’n beetje hetzelfde als tien jaar geleden, toen hij achttien was.