Het regende en het druilde en dus gingen we naar begraafplaatsen.
Eerst de ene, toen de andere.
We pikten ook een oorlogsbegraafplaats mee. 2617 Gesneuvelden liggen er, voornamelijk Canadezen. Aanhangers van het Christendom en een enkele Jood.
Hier en daar stond een vlaggetje, of een briefje bij een bloem. Verder alles hetzelfde, wat gek genoeg elk graf juist zijn eigen identiteit weer gaf.
Hoe liggen ze eigenlijk?
En liggen zie hier wel?
Na een tochtje met een ernstig gezicht, beetje lol, en een klokhuis in de hand wandelden we zonder antwoorden terug.
Even nog het deurtje open waar het bezoekersregister stond.
Blader, blader, R.I.P., bedankt.
En toen:
Jammer dat jullie dood zijn, maar knap dat jullie het hebben geprobeerd.
Ik proestte.
Om wat ik denk een hele oprechte eer.