‘Goedenavond dames en heren, u zit in de stoptrein naar Arnhem en ik kan u tot mijn grote vreugde mededelen dat we óndanks de vertraging in één keer doorzoeven naar Arnhem, en dat wij het eindpunt dus wél halen.’
Ik moet naar Arnhem, maar ik vind dit zielig voor de mensen die naar Wehl of Didam of Zevenaar moeten. We rijden tenslotte al. Moeten die mensen nu ook verplicht naar Arnhem? Misschien zijn sommigen van hen daar nog nooit geweest.
Daar komt de blauwgemutste kaartjesknipper al aan.
‘Meneer, zei u nu net dat we ineens doorzoeven?’
‘Ja jongedame, we gaan naar Arnhem!’
‘In één keer?’
‘Nee, we stoppen ook op alle tussengelegen stations.’
……
‘Maar dat is toch normaal?
‘Ja, gewoon volgens de gewone dienstregeling, niks aan de hand, maar ik denk ik zeg het even, in verband met die 20 minuten vertraging.’
‘Maar u zei net dat we in een keer doorzoeven, dus ik dacht….’
‘Ja, we gaan lekker naar Arnhem. Maar we stoppen overal!’
‘Jaja. Oké. Jammer. Ik denk, we gaan direct naar Arnhem.’
‘Nee hoor, je hoeft je geen zorgen te maken! Goedenavond!’
‘G’n’vond.’
Zorgen?
Omroepen dat je het eindpunt wél haalt?
Riekster heeft haar auto verkocht, en weet nu dat er ergens iets met haar goede voornemens is misgegaan.