Na een lachje of twee
En we staken nog een lachje op
we hielden ons nog even
in de hand, we zeiden zachtjes
het is mooi geweest dit leven
het is klaar en afgebrand.
Toen zei jij, nee, ik wil niet zweven
wil niet blind zijn voor de as
je bent een klootzak en ik haat je
en ik mis de stille echo van je pas.
Ik zweeg de sterren van de hemel
tastte naar een laatste grap
vond een leeg beduimeld pakje
moest daar hard om lachen
ik weet ook niet waarom.
Krijn Peter Hesselink