‘Je hebt een antenne’ en ze friemelde een plukje haar terug op mijn hoofd.
‘Schattig hoor, daar niet van. Maar toch he, die buitenwereld’, zei ze terwijl ze zich met wat speeksel verzekerde van dat het ding niet weer los zou gaan.
En we vonden antennes belangrijk. Maar vaak ook overbodig. Want wat heb je nou helemaal nodig?
We zaten te tanken alsof we nog nooit alcohol hadden gehad. En we praatten over koffie en liefde. Hoe de beste koffie wordt gemaakt –en gezet, en gedronken (karton is killing)- en hoe de liefde ontstaat. En kapotgaat (vermoedens zijn het ergst).
Zo verre van eenzaam aan de bar dronken we bier. Veel bier. Heel veel bier. Zoveel bier dat we iedereen die niet tegen ‘kansloos doen’ kan het stomst ooit vonden, ja zelfs belachelijk, en zoveel bier dat je in een avond een weekend, weken en bijna levens opofferen kunt. Denk je dan.
Schitterende avond. En vandaag geen kater.