RIEKSTER

‘Je belt me tijdens America’s next top model!’

Ho ho…Het is altijd nog ‘Holland’s’ he.

‘Fiets dan ook niet in je eigen straat!’

Ik denk, snel dan, het is ook weleens leuk als ik al boodschappen heb gedaan als de lovedoctor komt.
Of ik even twee flessen wijn voor die mevrouw uit het schap wil pakken.
Net als ik zelf aan de antibiotica moet. Trut.
En die bovenste, achterste nootjes voor die kleine meneer.
Met mijn rode jas en blauwe ogen heb ik er blijkbaar elke keer weer de kop voor.
Precies als ik geen tijd heb. Da’s nooit.
Ja, en daar had je ze hoor. Twee extra mensen bij de kassa, en ik die weer kantjeboord te laat op het station stond.

Bijna hadden de lovedoctor en ik het einde van het jaar samen gevierd, maar helaas kwam de uitnodiging voor onze gezamenlijke bubbelborrel net te laat bij mij aan. Ik had al wat anders.
Elk jaar proberen wij elkaar tegen beter weten in even te sms-en of te bellen zo vlak na twaalven. Als iedereen aan de telefoon hangt met verre, lang gemiste geliefdes, proberen wij daar ook doorheen te komen met de wilskracht van dat het moet lukken, alsof we elkaar jaren niet hebben gezien.
Meestal spreken we elkaar pas ver na enen als de champagne allang weer is vervangen voor andere drankjes, telefoons ‘even hier’ zijn neergelegd en we elkaar alweer bijna zijn vergeten. Om vervolgens in een halve minuut alleen maar lieve dingen als ‘ik hou van je’ en ‘dit jaar komt het goed ik weet het zeker’ naar elkaar te brullen. Waarbij we datgene wat die ander zegt allang niet meer kunnen verstaan. Of horen.
Niet dat het er toe doet.
Dat we veertig keer bereid zijn om daarvoor elkaars nummer in te toetsen,
is mooier dan alles wat ze zegt,
of naast haar te staan als de klok twaalf uur slaat.

…sms-en over de All you need is love kerstspecial op kerstavond.
…bellen over de op ons zelf toegepaste NOS-jaarcompilatie.
…I will always love you brullen met de benen op tafel.
…voorspellingen doornemen die betrekking hadden op het afgelopen jaar.
…er achter komen dat alle slogans wishful thinking waren.
…knuffelen omdat we nog steeds zo achter onze missers en flaters staan.
…afvinken wat er onverwacht goed is gegaan.
…het leven alles is liefde verklaren.

“Nou. Heb je nou meer zin om een scriptie te lezen, of de Viva?”
“Viva.”
“Is er iets open bij jullie op zondag?”
“Station?”
“Dan haal je daar ook meteen een bos bloemen voor jezelf en ga je alleen maar dingen doen met kopjes thee.”
“En dan?”
“En dan denk je de hele dag ‘het hoeft niet altijd zoals in de film’.”