‘We moeten nog een lijstje maken.’ De Lovedoctor kijkt op haar telefoon hoe laat het is. ‘En het is al elf uur.’ We zitten aan de koffie en ik pak nog snel een cadeau in. ‘Hou effe het papier hier vast.’ Ik wijs op het papier, zij drukt haar vinger erop en ik rommel wat met een schaar en een rol plakband die al een jaar in de kast ligt.
Ik kijk op mijn laptop. Het is inderdaad al elf uur en over twintig minuten moeten we allebei in onze eigen auto naar diverse kerstbrunches zitten. En het jaar moet nog worden geëvalueerd. ‘Kut’, zeg ik. ‘Zien we elkaar dan niet meer voor oud en nieuw?’
‘Dat denk ik niet’, zucht de Lovedoctor.
‘Fuck.’
‘Fuck.’
‘Goed, hoe was het met je, dit jaar?’, bijt de Lovedoctor snel het spits af. Op de een of andere manier ben ik altijd als eerste onderwerp van gesprek als het om de Liefde gaat. Maargoed, zij is dan ook de Lovedoctor.
Ik begin op mijn vingers te tellen. ‘Hm.’ zeg ik, terwijl ik het plakband scheef afknip. ‘Ik weet het eigenlijk niet. Best goed toch? Los van die zomer dan?’
Ze kijkt me met een glimlach aan. Ze heeft vandaag mooie oogschaduw op. ‘Zal ik het maar zeggen?’
‘Zeg jij het maar.’ Ik draai het pak, zodat ik ook de zijkanten vast kan plakken.
De Lovedoctor gaat rechtop zitten. ‘Je rolt er een stuk stabieler uit dan dat je er in ging.’
Ik grinnik. ‘Jij hebt er al over nagedacht.’
De Lovedoctor grinnikt ook.
We blijven allebei even stil.
‘Misschien moet ik het lijstje maar een keertje achterwege laten.’
Ik knik en schenk ons nog een keer koffie bij. We moesten het maar ‘s achterwege laten.